شکست پرافتخار

نویسنده

فهیمه شهری

کوروش رفاهی می‌گوید: یک روز دیدم بچه‌های کلاس ششمی مدرسه، یک بچه کلاس دومی را می‌زدند تا خوراکی‌هایش را از او بگیرند. من هم به کمک این بچه رفتم و نگذاشتم او را اذیت کنند. او دوبار در مسابقات استانی، به طور عمد خودش را بازنده کرده است که علتش را این‌گونه بیان می‌کند: حریفی داشتم که خیلی ضعیف بود اما در عین حال دوست داشت من را ببرد. یک حریف هم از شهرستان محروم به امید قهرمانی پا در مسابقات گذاشته بود. پدرم گفت طوری مبارزه کن که این‌ها پیروز شوند.

چهارساله بود که همراه پدرش به باشگاه می‌رفت و کونگ‌فو تمرین می‌کرد. از پنج‌سالگی پا به عرصه مسابقات گذاشت و در همان اولین سال حضورش، مقام اول کونگ‌فو آزاد در رده سنی خردسالان استان را به دست آورد. او طی سال‌های بعد چند مقام استانی دیگر و دو مقام کشوری را هم به دست آورد و در حال حاضر با کمربند مشکی، دان یک کونگ‌فو آزاد را کار می‌کند.

دریافت 6مقام استانی و کشوری

کوروش رفاهی، نونهال ده‌ساله محله سیدرضی، است که به واسطه پدرش به این رشته علاقه‌مند شده است. او می‌گوید: پدرم باشگاه داشت و الان هم مربی کونگ‌فو است. من هم رشته‌های ووشو و ژیمناستیک را کار کرده بودم اما دیدم بیشتر به کونگ‌فو علاقه دارم برای همین این رشته را ابتدا با آموزش‌های پدرم شروع کردم و سپس زیر نظر استاد عزیزا... موجریان تمریناتم را ادامه دادم.

این نونهال ورزشکار سال‌های 96 و 97 مقام اول استان در رشته کونگ‌فو آزاد رده سنی خردسالان را به دست آورده است. سال98 هم مقام دوم استان در رده سنی نونهالان و مقام اول بازی سوپرفایت انتخابی مسابقات بین‌المللی را از آن خود کرده است.

این موفقیت‌ها پای او را به مسابقات کشوری باز کرده است و سال98 مقام دوم هنرهای فردی دفاع شخصی را در کشور به دست آورده است. کوروش سال 1400 در مسابقات کشوری سلاح نانچیکو که به‌طور مجازی برگزار شد، مقام سوم را کسب کرد و در حال حاضر تمریناتش را ادامه می‌دهد تا بتواند در دوره‌های بعدی مسابقات مقام‌های بیشتری را به دست آورد.

مدالی که پدرم بر گردنم آویخت

او می‌گوید: از وقتی کرونا آمد و باشگاه‌ها تعطیل شد تمرین کردن سخت‌تر شد با این حال پدرم مرتب با من کار می‌کند تا آمادگی‌ام کم نشود و در دوره‌های بعدی بتوانم مقام‎های بهتری در مسابقات کسب کنم.کوروش بین مدال‌های مختلف استانی و کشوری‌اش مدالی را که سال96 در مسابقات استانی توسط پدرش بر گردنش آویخته شده را از همه بیشتر دوست دارد: پدرم چون خودش مربی است، به شاگردان دیگرش خیلی توجه می‌کند.

آن روز که مدالم را پدرم بر گردنم انداخت، بهترین روز بود و هیچ وقت یادم نمی‌رود

من تا حالا در مسابقات مختلف، هم پیروز شده‌ام و هم شکست خورده‌ام اما آن روز که مدالم را پدرم بر گردنم انداخت، بهترین روز بود و هیچ وقت یادم نمی‌رود.

اخلاق در ورزش

یکی از موضوعاتی که پدر و مربیان کوروش به او یاد داده‌اند این است که از قدرت بدنی‌اش در راه درست استفاده کند. در این رابطه او خاطره‌ای دارد: یک روز دیدم بچه‌های کلاس ششمی مدرسه، یک بچه کلاس دومی را می‌زدند تا خوراکی‌هایش را از او بگیرند. من هم به کمک این بچه رفتم و نگذاشتم او را اذیت کنند.

کوروش دوبار در مسابقات استانی، به طور عمد خودش را بازنده کرده است که علتش را این‌گونه بیان می‌کند: حریفی داشتم که خیلی ضعیف بود اما در عین حال دوست داشت من را ببرد. یک حریف هم از شهرستان محروم به امید قهرمانی پا در مسابقات گذاشته بود.

پدرم گفت طوری مبارزه کن که این‌ها پیروز شوند. من هم همین کار را کردم و در نهایت وقتی داور آن‌ها را برنده اعلام کرد، من و پدرم از خوشحالی‌ این حریف‌ها خوشحال بودیم.

لینک کوتاه